7 Temmuz 2008 Pazartesi

Bir Gün Varsam On gün yokum!

Hakikaten öyle bir gün yazı yazıyorsam maalesef on gün yazı yazamıyorum.Fırsat buldukça oturabiliyorum.Eğer o gece enkaz halinde değilsem tabii.Eskiden uyumakta zorluk çekerdim şimdi ise oturduğum yerde uyukluyorum. Geçenlerde Üniversiteden arkadaşlarımla buluştuk,bana geldiler.Gerçi İstanbuldan çıktıklarını düşünüyorlardı hatta arkadaşım Emine bloğunda ,balkondan baksa Ankarayı göreceğini yazmış. :) doğrusu epey güldüm.Ama Eminecim bizim evin çatısından dahi görünmeyen Ankarayı, balkondan görmek nerdeeee. O gün çok güzeldi .Mezun olalı sekiz sene oldu fakat sanki hala okuldaymışız gibi.Ortalarda gezen veledlerden başka hiç bir değişiklik yok aramızda.(Tabi kilo problemlerine felan hiç girmiyorum)

Bilgisayarımdaki problem yüzünden kuzularımın fotoğraflarını şimdiye dek gösteremedim.İNŞ yakında göstereceğim.Zehranın beline kadar inen saçlarını kestirdim.Üç buçuk yılın(doğumu) ardından saçlarını kesme kararını vermek hayli zordu. "NASIL BU SAÇLARI KESECEKSİN?" nidaları arasında kestirmek dahada zordu.Ama çok iyi yapmışım çocuk rahatladı.Tabi bu Yusufun pek hoşuna gitmemiş olabilir.Yusuf ablasını saçından iyi yakalıyordu. :)Canı yanan Zehra da ona saldırıyordu .VE evde küçük kıyamet kopuyordu.

Senacık da maşallah büyümekte.Savunma mekanizmaları gün geçtikçe gelişiyor.E bebiş ne yapsın abisi sırtına çıkıp oturuyor,kulaklarını ısırıyor.Ayaklarından çekip halıda sürüklüyor,oyuncakları kafasına vurup test ediyor.Zehra Yusufa böyle şeyler pek yapmamıştı.Yusuf cinsiyetinden midir bilmem Senaya epey çektiriyor.